15 juli 2018 – de Wase Cuesta
Wegens geen ghostwriter (gezondheidsproblemen) zal ik dan maar een verslagske maken zeker? (spoedig herstel KS)
De zon is al vroeg op deze ochtend en op Radio 1 speelt er een schoon lieke
“'t weut ne schuenen dag” van Big Bill (die van 'ene mee hesp of ene mee kees')...
Leuk om zo onze fietstocht te starten.
Effe wachten op Lo want die had een problemeke thuis met hare velo.
Met 17 ladies + 1 (die nog op tijd kon aansluiten) over Branst, Weert, Temse naarSombeke op en af. Het gaat vlot (af en toe wel es bijtanken want 't is warm).
Ons café in Sombeke is gesloten, den Brazil in Waasmunster rijden we voorbij, kassei kan niet ontbreken...
De brug van Waasmunster over, ietske verder dan anders steken we de baan over om via de Neerenweg en de Waterstraat EINDELIJK onze drink- en pisstop te bereiken.
De Watermolen van Hamme (vroeger korenmolen-getijdemolen), idyllisch gelegen aan de oude Durme. Drinken, een babbelke doen, WC-bezoek, de beentjes strekken, op adem komen...
Via de Mirabrug en de Durmedijk (open wegens verlof van de arbeiders Sigmaplan)
naar Tielrode, toch maar de buitenkant pakken, de “steile klim” op, de brug van Temst over, voorbij het Bornems kasteel en de Branstse kolonie om stipt om 12 u te arriveren in de Waggel waar de mannen van de club ook ene komen drinken.
Samenzijn... een frisse pint... het doet deugd en... we hebben dat dubbel en dik verdiend... toch
JN
Water en groen zijn gezelschap
en het is geen dromen als men ligt onder de notelaar
en ziet hoe aan de ene zijde de Durme naar de Schelde stroomt
en hoe aan de andere zijde
de weiden met het stevige, brede gras vol bloemen staan...
uit “Mensen achter de dijk” van Filip de Pillecyn
een klassieker
