Beste vrienden van de fiets, 

Ook deze zondag was de zon weer van de partij net als een heleboel KWB leden die er een sportieve voormiddag wilden van maken.
Vaste klanten Dré P en Jean VB waren niet van de partij. Traditiegetrouw zijn zij vaste begeleiders van de jaarlijkse fietstocht die de leerlingen van OLVP uit Bornem maken richting Vlaamse Ardennen.
De jongens van het A team mochten onder supervisie van de Werner een grote lus in het Waasland ronden, we reden namelijk met vele naar Zele.
Tiens, was dat ook niet de regio waar we enkele weken terug waren met de Ken?
Op een paar puntjes na was dit een gans ander parcours, hetgeen nog maar eens bewijst welke cracks onze parcoursbouwers wel zijn én welke mogelijkheden het Waasland bied qua fietsgenot.
De aanlooproute ging deze keer over de regio Dendermonde, om zo langs de weg naast de Scheldedijk in de buurt van Berlare te geraken.
Een beetje kenner weet dat daar een weg ligt die voorbij het Donkmeer loopt, maar die weet ook dat de wind daar meestal ideaal zit en dat we daar al eens een keertje de gashendel mogen opendraaien.
Opmerkelijke gebeurtenis tijdens dat moment van "eens goed doorvlassen" (mijne polar V650 noteerde snelheden van meer dan 40km/u) was dat onze  foodstepforuganda rijder moest lossen? Zoals het een vriendenploeg past wachten we Luc op aan het einde van de snelweg en enkelen reden hem terug tegemoet. Dedju, die zit ver achter, dieje zal toch niets voorgehad hebben zeker?? Opluchting alom toen hij uit de bocht kwam gereden met een glimlach van oor tot oor. De reden van achterop geraken was een klein technisch probleempje onder de vorm van een slepend voorwiel hetgeen hij uiteraard onderweg zelf vakkundig herstelde. De glimlach van oor tot oor dan? Die was waarschijnlijk te wijten aan al het schoon volk dat in zomerse outfits op de terrasjes van het Donkmeer zat.
Tijdens dit kleine oponthoud werd er door de meesten een stukje voedsel genuttigd. Hoe de pech van de ene een win-win situatie word voor de andere:-).
Via Hamme, waar de meesten nog wel wisten onder welke luifel van een benzinestation we hadden geschuild enkele weken eerder, de Mirabrug, Elversele reden we terug richting heimat. Wie de het daar kent weet dat links van de baan  een paar klimmetjes liggen en wie de Werner een beetje kent weet dat hij daar ook wel zal oprijden om nog een mooie lus in de velden tussen Sint-Niklaas en Tielrode te maken. Vanaf dan was het een koud kunstje om via de Temse brug naar de Mispel te rijden. Of toch niet? Een kleine hindernis nog ter hoogte van Casa Chris DB en Trees H. Daar was de overweg afgesloten en ipv sporen lag daar een diepe brede put zonder rails. Uiteraard waren er direct enkelen die hierover een mening hadden, zo opperde iemand dat dit een zet van de Chris was om zijn Trees binnen te houden.
Een andere meende dat dit een zet was van de Chris om niet te moeten gaan werken, Nog een andere dacht dat de Chris een omwalling rond zijn doening aan het maken was...
Vanzelfsprekend nam ondergetekende de Chris in verdediging, bovenstaande verhalen waren allemaal indianen verhalen, de waarheid was uiteraard dat er gewoon aan de overweg gewerkt werd. Hopelijk komt hij wat beter te liggen nu.
Als eerste van alle teams kwamen we terug aan de Mispel voor het nuttigen van een Cécemeleke en nog iets.
Kort na ons kwamen ook de Classics toe en net daarna kwamen de dames terug uit Beveren waar ze niet waren om te zeveren. 
Alleszins weer een zeer mooie rit van de Werner.
Het weer zal misschien iets minder zijn volgende zondag doch de rit die Maarten voor ons zal regelen richting Dilbeek zal weer van de bovenste plank zijn.
Sportieve groeten
The Ghostwriter.