Verslag Rit 29 juli 2018 A Team: De Lussen van het Land van Asse

Een nieuwe rit voor de club, maar over een parcours dat voor iedereen nagenoeg volledig bekend is. Alhoewel, toen we amper 10 minuten na het vertrek door de Stenenmolenlaan in St Amands reden gingen er toch nog een paar stemmen op ‘Hier heb ik nog nooit gereden’. Zo kan een parcoursbouwer dicht bij huis toch nog verrassen…

Dat het een zware rit zou worden, stond op voorhand vast, maar hoe we aan die (bijna) duizend hoogtemeters zouden komen wou iemand dan wel weten? Fred had de oplossing: 10 keer de Vrijthout oprijden! Uiteindelijk hielden we het bij 2 keer. Maar toen hadden we wel al een aantal andere hellingen in de benen: de Meerpoelstraat, Strijdlandstraat, Mollemstraat, Eeckhoutweg, Osselstraat en de Boterberg. Na de Pastinakenstraat moesten 2 renners de rol lossen: de Gille voelde zich niet al te lekker zonder hartslagmeter en de Fred offerde zich op om hem naar Oppuurs te begeleiden.

Toen waren ze nog met 9. Bijna 500 hoogtemeters op de teller en het was uitkijken naar de volgende 500. Maar eerst kregen we nog een kasseistrook te verwerken, de Molenstraat: 1,2 km lang licht golvend met slechte kassei, 5 Roubaix sterren waardig! Na de recuperatie van … Piet zijn drinkbus ging de rit verder over de E40 richting Affligem. Langs de Diepestraat ging het naar de volgende helling: de Blakmeers. Daar was het tijd voor een volgende lus: ah ja, hoe zouden anders die hoogtemeters er toch bijkomen. Twee jongens die de benen al voelden trillen besloten om de lus met de Eksterenberg te laten voor wat het was en wachtten de 7 anderen boven weer op. De twee zouden dus al zeker niet aan die 1000 hoogtemeters komen. Nog 2 echte hellingen, en wel klassiekers: de Putberg en de Koereit en nog een goeie 30 km te gaan. Pas in de afdaling van het Fort richting Hof ter Vrijlegem stonden de meeste gezichten weer op zon want het kwaadste was achter de rug. In die rug waaide immers een aangename wind die onze 9 in een strak tempo richting Oppuurs bracht. Hoewel de Mispel theoretisch open was (voor wie een sleutel kan bemachtigen tenminste), bleef de deur daar toe en reden de 5 overgebleven dorstigen naar de Waggel, waar de Classics en de Ladies ook al het terras gevonden hadden. Tot volgende zondag!

En o ja, die 1000 hoogtemeters? Die werden op de Garmin wel gehaald, maar Strava corrigeerde ze naar 874. Het zal zeker een uitdaging worden om die laatste 124 er volgend jaar bij te doen…

Peter VdB